КГУ «ЦЕНТР ПОДДЕРЖКИ ДЕТЕЙ, НУЖДАЮЩИХСЯ В СПЕЦИАЛЬНЫХ СОЦИАЛЬНЫХ УСЛУГАХ, ГОРОДА РУДНОГО»

24.11.2025 года мы посмотрели кинофильм «Улица младшего сына». В нем рассказывается о пионере-герое ВОВ Володе Дубинине.
14-летний Володя  был одним из членов партизанского отряда, воевавшего в каменоломнях Крыма, вблизи Керчи. Настойчивый и отважный подросток добился того, чтобы его приняли в партизаны. Володю партизаны любили, для них он был общим сыном. Со своими друзьями, Толей Ковалёвым и Ваней Гриценко Володя Дубинин ходил в разведку. Ребятам удавалось доставлять ценные сведения о расположении частей врага, о численности немецких войск. Партизаны, опираясь на эти данные, планировали свои боевые операции. Разведка помогла в декабре 1941 года отряду дать достойный отпор карателям. В штольнях во время боя Володя Дубинин подносил солдатам боеприпасы, а после заменил тяжелораненого бойца. О парне рассказывали легенды: как он «водил за нос» отряд фашистов, которые разыскивали партизан; как умел проскальзывать незаметным мимо вражеских постов; как точно запомнил однажды численность нескольких гитлеровских подразделений, которые были расположены  в разных местах… Володя был маленького роста, поэтому мог выбираться по очень узким лазам.
Уже после освобождения Керчи в результате Керченско-Феодосийской десантной операции 1941—1942 г.г. подросток вызвался помогать сапёрам при разминировании подходов к каменоломням. От взрыва мины погибли сапёр и помогавший ему Володя Дубинин. Юный разведчик был посмертно награждён орденом Красного Знамени. Он похоронен в братской могиле партизан в центре Камышбурунского парка. В память о легендарном пионере-герое советский писатель Лев Кассиль написал книгу «Улица младшего сына», а также был снят фильм, который мы и посмотрели.
 
   
24.11.2025 жылы "Кіші ұл көшесі" фильмін көрдік. Онда ҰОС пионері-батыры Володя Дубинин туралы айтылады.
14 жасар Володя Керчь маңындағы Қырым карьерлерінде соғысқан партизан отрядының мүшелерінің бірі болды. Табанды және батыл жасөспірім партизандарға қабылдануға қол жеткізді. Партизандар Володяны жақсы көрді, олар үшін ол ортақ ұл болды. Достарымен, Толя Ковалевпен және Ваня Гриценкомен бірге Володя Дубинин барлауға баратын. Балалар жау бөлімдерінің орналасуы, неміс әскерлерінің саны туралы құнды мәліметтерді жинайтын. Партизандар осы мәліметтерге сүйене отырып, өздерінің жауынгерлік операцияларын жоспарлады. Барлау 1941 жылдың желтоқсанында отрядтың жазалаушыларға лайықты тойтарыс беруіне көмектесті. Володя Дубинин шайқас кезінде солдаттарға оқ-дәрі беріп отырды,  кейін ауыр жараланған жауынгерді ауыстырды. Жігіт туралы аңыздар жүрді: оның партизандарды іздеген фашистер отрядын қалай "алдағаны"; жау бекеттерінің жанынан көрінбей қалай сырғып өтуі; бір кездері әртүрлі жерлерде орналасқан бірнеше гитлерлік бөлімшелердің санын дәл есте сақтай алатыны туралы.  Володя кішкентай бойлы болды, сондықтан ол өте тар жерлерге кіре алды.
1941-1942 жылдардағы Керчь-Феодосий десанттық операциясының нәтижесінде Керчь азат етілгеннен кейін жасөспірім карьерлерге жақындаған кезде саперлерге көмектесуге ерікті болды. Минаның жарылысынан сапер мен оған көмектескен Володя Дубинин қайтыс болды. Жас барлаушы қайтыс болғаннан кейін Қызыл Ту орденімен марапатталды. Ол Камышбурун саябағының орталығындағы партизандардың жаппай қабіріне жерленген. Аты аңызға айналған батыр пионерді еске алу үшін кеңес жазушысы Лев Кассиль "Кіші ұлдың көшесі" кітабын жазды, сонымен қатар біз көрген фильм түсірілді.