КГУ «ЦЕНТР ПОДДЕРЖКИ ДЕТЕЙ, НУЖДАЮЩИХСЯ В СПЕЦИАЛЬНЫХ СОЦИАЛЬНЫХ УСЛУГАХ, ГОРОДА РУДНОГО»

Все дальше и дальше уходят в прошлое грозные годы Великой Отечественной войны. Все меньше среди нас тех, кто встал на защиту Родины 80 лет назад и спас человечество. И наш долг- передать память об этом немеркнущем подвиге, мужестве, беззаветной любви к своему Отечеству, следующему поколению.

Говорят, что когда грохочут пушки, музы молчат. Но от первого  до последнего дня войны не умолкал голос поэтов. Известный английский журналист Александр Верт, который всю войну провел в Советском Союзе, в книге «Россия в войне 1941-1945» писал: «Россия, пожалуй, единственная страна, где стихи читают миллионы людей, и таких поэтов, как Симонов и Сурков, читал во время войны буквально каждый».

Поэзия была самым оперативным, самым популярным жанром военных лет. Именно поэзия выразила потребность людей в правде, без которой невозможно чувство ответственности за свою страну.  вспомнить, что война – страшное испытание для всего народа, это испытание и для литературы. Поэты и писатели с честью выполнили свой патриотический долг.
О том, как совпали война, беда и юность писали поэты  Семен Гудзенко, Давыд Самойлов, Константин Симонов , Б. Окуджава и многие другие поэты, которые  на заре или ночью неожиданно и неумело умирали, не дописав неровных строчек, не долюбив, не досказав, не доделав…
12 октября мы провели мероприятие, которое посвятили фронтовым поэтам. На этом уроке памяти присутствовала наша рудненская поэтесса Валентина Кейдия - наша выпускница интерната Она читала свои стихи и стихи поэтов-фронтовиков. Читали стихи и наши воспитанники. На экране демонстрировались видео-ролики на все стихи и песни. Все почтили память о фронтовых поэтах, которые погибли, но остались  в строю. Константин Симонов писал: У нас, у живых, есть много человеческих прав. Но одного права у нас нет и  никогда не будет. У нас нет права забывать, что сделали наши солдаты во имя Победы».  
.
    
 Ұлы Отан соғысының қорқынышты жылдары жылдан жылға алыстауда. Біздің арамызда 80 жыл бұрын Отанды қорғауға қатысқан және адамзатты құтқарған адамдар азаюда. Біздің міндетіміз - осы өшпес ерліктіі, батылдықты, өз Отанына, келесі ұрпаққа деген шексіз сүйіспеншілікті еске алу.
Зеңбіректер оқ жаудырғанда музалар үнсіз қалады дейді. Бірақ соғыстың бірінші күнінен соңғы күніне дейін ақындардың дауысы үнсіз қалмады. Бүкіл соғысты Кеңес Одағында өткізген әйгілі ағылшын журналисті Александр Верт "Ресей 1941-1945 жылдардағы соғыста" кітабында былай деп жазды:"Ресей, мүмкін, миллиондаған адамдар өлең оқитын жалғыз ел, ал Симонов пен Суырков сияқты ақындарды соғыс кезінде барлығы оқыды".
 Поэзия соғыс жылдарындағы ең жедел, ең танымал жанр болды. Бұл поэзия адамдардың шындыққа деген қажеттілігін білдірді, онсыз өз елі үшін жауапкершілік сезімі мүмкін емес.  Соғыс бүкіл халық үшін қорқынышты сынақ және  бұл әдебиет үшін де сынақ екенін есте сақтады. Ақындар мен жазушылар өздерінің патриоттық міндеттерін абыроймен орындады.
Ақындар Семен Гудзенко, Давид Самойлов, Константин Симонов, Б. Окуджава және басқа да көптеген ақындар соғыстың, қиыншылықтың және жастық шақтың қалай сәйкес келетіні туралы жазды , олар таңертең немесе түнде күтпеген жерден, өрескел жазбаларын сөздерін аяқтамай, өмірін құша алмай аяқ асты қаза тапты.
12 қазанда біз майдан ақындарына арнаған іс-шараны өткіздік. Бұл еске алу сабағына біздің Рудный ақынымыз Валентина Кейдия қатысты - біздің интернат түлегі, ол өзінің және майдангер ақындардың өлеңдерін оқыды. Біздің тәрбиеленушілер де өлең оқыды. Экранда барлық өлеңдер мен әндерге арналған бейнероликтер көрсетілді. Барлығы қайтыс болған, бірақ сабында қалған майдан ақындарын еске алды. Константин Симонов былай деп жазды: "Бізде тірі адамдардың көптеген құқықтары бар. Бірақ бізде бір Құқық жоқ және ешқашан болмайды. Біздің сарбаздарымыздың Жеңіс үшін не істегенін ұмытуға құқығымыз жоқ".